مرحوم مجلسی بابی راتحت عنوان

امام صادق علیه السلام فرمود: .(2)

حسن بن جهم می گوید: از امام رضاعلیه السلام شنیدم : هر کس دربارهء ما شعری بسراید و ما را مدح کند, خداوند شهری در بهشت که وسیع تر از دنیا باشد, برای او بنا کند.(3)

باز امام صادق  علیه السلام فرمود: .(4)

ابوطالب قمی می گوید: نامه ای به امام نهم , حضرت امام محمد تقی علیه السلام  نوشتم و در آن اشعاری را دربارهء پدرش امام رضا علیه السلام سرودم و از او خواستم اجازه دهد آن ها رابرای مردم بخوانم . حضرت در گوشهء نامه نوشت : بسیار کارخوبی کرده ای . خداوند به تو جزای خیر دهد. برای من و برای پدرم شعرهای حزن انگیز و مرثیه بخوان .(5)

امام صادق علیه السلام به فضیل فرمود: آیا جلسه می گیرید و سخنرانی و گفت گو دربارهء فضائل اهل بیت دارید؟ گفت :آری . حضرت فرمود: این مجالس را خیلی دوست دارم . در آن جلسات امر ما را زنده نگه دارید. خدا رحمت کند کسی که امر ما (ولایت اهل بیت ) را زنده کند. ای فضیل ! هر کس که ما را یاد کند یا نامی از ما نزد او برده شود و به اندازهء بال مگسی اشک بریزید, خداوند تمام گناهان او را می آمرزد.(6)

ابوعمارهء شاعر خدمت امام صادق علیه السلام رسید. حضرت به او فرمود: ای ابوعماره ! دربارهء امام حسین علیه السلام اشعاری برایم بخوان . می گوید: شروع به شعر خواندن کردم . حضرت گریه کرد, آن قدر که صدای گریهء حضرت از دور شنیده می شد. بعد فرمود: ای ابوعماره ! هر کس دربارهء امام حسین  علیه السلام شعری بخواند و پنجاه نفر یا سی نفر یا بیست نفر یا دونفر و یا حتّی یک نفر را بگریاند, جزای او بهشت خواهد بود.(7)

زید شحّام می گوید: من و جماعتی از کوفیان در محضر امام صادق علیه السلام بودیم . جعفربن عفّان وارد شد. حضرت به او احترام کرد و او را نزد خود جای داد. سپس فرمود: ای جعفر! شنیده ام دربارهء امام حسین علیه السلام شعر می سرایی ومی خوانی . گفت : بله . حضرت فرمود: بخوان . می گوید: خواندم و حضرت و اطرافیان , بر حسین علیه السلام گریستند. بعدامام علیه السلام فرمود: ای جعفر! واللّه ملائکهء مقرّب خدا در این جا جمع شده اند و اشعار تو را شنیدند. آنان نیز بر حسین علیه السلام ریستند و خداوند ترا بیامرزد.(8)

ابوهارون مکفوف می گوید: بر امام صادق علیه السلام وارد شدم . به من فرمود: شعر بخوان . برایش خواندم . حضرت فرمود: نه , همان طور که مرثیه می خوانی بخوان . من با صدای بلندمرثیه خواندم . حضرت گریست و باز فرمود: بیش تربخوان . باز خواندم . حضرت با صدای بلند گریه کرد و زنان نیز گریستند. سپس فرمود: ای ابوهارون ! هر کس درباره ءحسین علیه السلام مدح و مرثیه بخواند و دیگران را بگریاند, بهشت برای او واجب می شود.(9)

دعبل خزاعی می گوید: بر مولایم علی بن موسی الرضا7در ایّام محرم وارد شدم . دیدم حضرت ناراحت حزین است و اطرافیانش نشسته اند. وقتی که مرا دید, فرمود: خوش آمدی , ای دعبل ! دوست دارم اشعاری بخوانی , زیرا این ایام , روزهای حزن و اندوه ما اهل بیت است . ای دعبل ! هر کس بر مصیبت های ما اهل بیت بگرید یا بگریاند, اجر و مزداو بر خدا است . هر کس قطره ای اشک بریزد, با ما محشور خواهد شد و هر کس بر مصیبت های حسین علیه السلام بگرید,خداوند گناهان او را می آمرزد.

سپس حضرت بلند شد و پرده ای زد و زنان پشت پرده نشستند و فرمود: ای دعبل ! برای حسین علیه السلام مرثیه بخوان .تو یاور ما و مدح کنندهء ما هستی . پس تا می توانی از یاری ما کوتاهی نکن . دعبل می گوید: گریه کردم و اشک چشمانم جاری شد و اشعار را سرودم .

افاطم لو خلت الحسین مجدلاً و قدمات عطشاناً بشطّ فرات

اذاً لطمتِ الخدّ فاطم عنده و أجریتِ دمع العین فی الوجنات (10)

پـاورقی 1.بحارالانوار, ج 26,ص 229

پـاورقی 2.همان , ص 231

پـاورقی 3.همان .

پـاورقی 4.همان , ص 232

پـاورقی 5.همان .

پـاورقی 6.همان , ج 44 ص 282

پـاورقی 7.همان .

پـاورقی 8.همان , ص 283

پـاورقی 9.همان , ص 287