حدیث قدسی، حدیثی است که معنا و محتوای آن از ناحیه خداوند متعال می‏باشد، ولی کلام و لفظ آن از زبان پیامبر(ص) می‏باشد وه معنا و مفهوم آن را خدا سبحان به وسیله الهام یا در خواب به نبی و پیامبرش تفهیم کرده، سپس این حدیث را معصومان(ع) با عبارات و کلمات خودشان نقل می‏کنند.

بنا بر این در حدیث قدسی ، پیامبر به صورت مستقیم الفاظ را از جانب خدا دریافت نمی کند تا سوال شود که نحوه دیدن وشنیدن پیام ها به چه شکل بوده است چون خدا با چشم ظاهری قابل دیدن نیست نه برای پیامبر ونه برای هیچ شخص دیگری ونه در دنیا و نه در آخرت وهم چنین هیچ فردی نمی تواند با گوش ظاهری حرفی را از خدا بشنود.

 راه ارتباط پیامبران با خدا از سه طریق است:

1)القای به قلب:

وحی الهی به  قلب پیامبر الهام می‏شود مثلاً: "ما به نوح وحی کردیم که کشتی را در حضور ما و مطابق فرمان ما بساز.(2)

2) از ورای حجاب

 آن طور که خداوند در کوه طور باموسی(ع) سخن گفت.(3)

3)از طریق فرستادن فرشتگان (رُسُل): آن گونه که در مورد پیامبر وارد شده است: "بگو کسی که دشمن جبرئیل باشد و دشمن خدا است" چرا که او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل کرد".(4))

نتیجه این که: نزول وحی بر پیامبر(ص) غالباً از طریق فرشته وحی صورت می گرفت.

در مورد احادیث قدسی نیز یا به قلب پیامبر الهام شده یا توسط جبرئیل از طرف خدا آورده شده وبه ایشان گفته شده که قرآن نیست یا خود ایشان تفاوت بین این دو را با علم لدنی درک می کرده اند.

پی‏نوشت‏ها:

1)سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، ج‏4، ص 431 – 432

سوره مؤمنون (23) آیه 27.2)

3) سوره نساء (4)، آیه 164

4)سوره بقره (2) آیه 97